Kiepski film na podstawie świetnego opowiadania. Nie wiem, za co otrzymał tu tak wysokie oceny, skoro jest tak beznadziejnie zmontowany, ze aż strach. Jeszcze zabawne było, kiedy bohater wiezie martwa zonę, żeby ja pochować - ujęcia wewnątrz jadącego samochodu są w nocy, a na zewnątrz jadącego auta w dzień.
Te nawoływania "Morgan" też dały raczej komiczny efekt.
Ale już płacz dziecka w ostatniej scenie (w kościele) był po prostu przerażający :) Ruth głaszcze dzieciaka po głowie, dzieciak się do niej uśmiecha a w ścieżce dźwiękowej słyszymy płacz dziecka i to jakiś taki niewyraźny, jak by nagrywany zza ściany :)    WTF?

Jedyna korzyść z obejrzenia tego filmu, to wyjaśnienie tytułu "Jestem legendą" i to co mówi Ruth o nowym społeczeństwie itd. W jej krótkim monologu jest geneza całości.